یادداشت | "مونسانتو" به دنبال تخریب الگوی مصرف غذایی

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، شاید جالب باشد که از میان 100 شرکت پر فروش تسلیحات نظامی در دنیا بیش از 40 شرکت آمریکایی هستند و از طرف دیگر 78 درصد محصولات تراریخته جهان نیز متعلق به شرکت‌های آمریکایی است. شرکت‌هایی نیز هستند که همزمان وارد تسلیحات نظامی و محصولات کشاورزی شده‌اند و یکی از این شرکت‌های نظامی مهم که هم وارد مسائل نظامی، هم غذا و دارو شد، شرکت مونسانتو است.

شرکت مونسانتو در ابتدا مواد شیمیایی همچون د.د.ت و عامل نارنجی مورد استفاده در جنگ ویتنام را تولید می‌کرد و اصولا به عنوان یک شرکت تولید کننده تسلیحات شیمیایی شناخته می‌شد، مالکیت برخی بذرهای تراریخته را در انحصار خود در آورده است و این دانه‌ها را تولید کرده و در اختیار کشاورزان قرار می‌دهد که سود سرشاری را به جیب می‌زند.

عبدالله شهبازی در کتاب زرسالاران یهودی و پارسی از تاریخ این خاندان می‌گوید: «خاندان معروف گرادیس فرانسه نیز به انتقال انبوه برده از غرب آفریقا به مستعمرات فرانسه مانند سانتادومینگو اشتغال داشت. در نیمه دوم سده هجدهم اسحاق داکوستا وارد کننده بزرگ برده در چارلستون و برادران مونسانتو تجار بزرگ برده در لوئیزیانا بودند.»[1]

از تولید بمب شیمیایی به کام تراریخته

این شرکت هم بمب شیمیایی و میکروبی تولید می‌کند و هم محصولات تراریخته را تهیه و ایجاد می‌نماید. پس از 30 سال فعالیت، مونسانتو اولین دانه ذرت پیوندي خود را تولید کرد و تولیدات مواد پاك کننده، صابون‌ها، محصولات شوینده صنعتی، پلاستیک‌ها و کائوچوي مصنوعی خود را توسعه بخشید.

شرکت مونسانتو از ابتدا به دنبال مواد شیمیایی بود و تلاش داشت تا آن را بی ضرر جلوه دهد، به عنوان مثال بعضی از مردم فکر می‌کنند که همه چیز شیمیایی بد و همه چیز طبیعی خوب است، در حالی که طبیعت خود شیمیایی است.[2]

افزایش کشت برنج و گندم در هند به معنای کاهش غذا در این کشور بوده است. در سال 1995 مدیر شرکت مونسانتو خطاب به روزنامه نگاران انجمن محیط زیست اعلام کرد که تکنولوژی‌های صنعتی انقلاب سبز که امروزه در عرصه کشاورزی به کار گرفته می‌شوند تا نیاز غذایی جهان برطرف شود، خیلی هم قابل اتکا و پایدار نیستند.[3]

مونسانتو و دیگر هیچ

مونسانتو در اصل نام یک خانواده یهودی آمریکایی است. صاحبان این کمپانی، خانواده مونسانتو، از بدنام‌ترین خانواده‌های یهودی صهیونیست در طول تاریخ به‌شمار می‌روند؛ این خانواده از قرن‌ها قبل به مشاغلی چون برده‌داری و تجارت انسان اشتغال داشته‌اند. کمپانی مونسانتو بی‌شک یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان رسمی مواد سمی و بمب‌های شیمیایی و اتمی طی قرن بیستم میلادی به‌شمار می‌رود.

این کمپانی طی دهه 1920، صنعت شیمیایی خود را گسترش داد. همچنین مونسانتو طی جنگ دوم جهانی، در تحقیقاتی درباره اورانیوم در «پروژه منهتن» مشارکت داشت که نهایتاً منجر به ساخت بمب اتم شد. مونسانتو تا اواخر دهه 80 میلادی در پروژه‌های مرتبط با بمب اتمی به دولت آمریکا کمک می‌کرد.[4]

مونسانتو هم‌اکنون در شصت و یک کشور جهان نمایندگی دارد. درآمد این کمپانی در سال 2011 با 20 هزار نفر پرسنل بالغ بر 11 میلیارد دلار بوده است. این شرکت بدنام، برای پیشبرد اهداف تجاری خود از هیچ فسادی فروگذار نکرده است. برای نمونه یکی از بزرگترین پرونده‌های رشاء و ارتشاء بین‌المللی تاریخ مربوط به این شرکت است.

ششم ژانویه سال 2005 دادگاه‌های آمریکا در پرونده‌ای علیه مونسانتو، این شرکت را محکوم کردند؛ این کمپانی برای دستیابی به کشتزارها و منسوجات پنبه و بازار کشور اندونزی، به صد و چهل کارمند عالی‌رتبه و دون‌پایه اندونزی رشوه پرداخته بود؛ که پرداخت این رشوه‌ها در دادگاه به اثبات رسید.

راکفلر یکی از جدی‌ترین سرمایه‌گذاران در حوزه تراریخته است که از بانکداران بزرگ دنیا نیز به شمار می‌رود.

طرفداران داخلی این شرکت‌ها در ایران

بدون شک هیچ ملتی نیست که با توجه و بصیرت کافی موجبات بدبختی جامعه خویش را فراهم آورد. ایران از گذشته با ورود موجی از غربگرایان به داخل کشورمان موجبات نفوذ از اواخر صفویه ایجاد کردند که برادران شرلی یکی از آغازگران نفوذ در کشورمان به حساب می‌آیند.[5]

در حوزه تراریخته باید توجه نمود که ایران از همان اول مورد توجه استعمارگران بود تا بتوانند پروژه تک محصولی کردن کشور ما را هم رقم بزنند. به دلیل وجود کشتزارهای وسیع پنبه در مصر و هند وضع خاص اقلیتی این سرزمین‌ها که از میان آنها ایران مناسبت‌ترین برای کشت تریاک بود.

در تکاپوی الیگارشی مستعمراتی غرب در ایران، کشت پنبه اهمیتی به سان تریاک نیافت. لذا ارزیابی نویسنده گنج شایگان از صادرات پنبه ایران اغراق آمیز و نادرست است. نویسنده فوق مدعی است صادرات پنبه ایران در زمان جنگ داخلی آمریکا به 12 میلیون پوند استرلینگ در سال رسید و تقریبا تمام جای خالی پنبه آمریکا را پنبه ایران تلافی کرد.[6]

بعد از انقلاب اسلامی این تفکر فراموش نشد و رخنه یافت و در نهادهای مختلف رسوخ کرد، در سال 1378 و در زمان وزارت عیسی کلانتری وزیر وقت کشاورزی، مدالی برای تقدیر از افرادی خاص طراحی شد. این مدال هم‌اکنون به «مدال طلای کشاورزی جمهوری اسلامی ایران» موسوم است.

مسئله زمانی جالب می‌شود که وزیر جهاد کشاورزی دولت نهم، محمدرضا اسکندری این مدال را تکذیب می‌کند و در صحبتی بیان می‌دارد که چنین مدالی در وزارت جهاد کشاورزی وجود ندارد. بعدها متوجه می‌شویم که اصل طراحی این مدال برای پاسخگویی به نیاز داخلی نبوده است و به دلایل و اغراض مشخصی ایجاد شده است.

اولین و دومین مدال در سال‌های 78 و 79 شمسی توسط عیسی کلانتری به «نورمن بورلاگ» و «گوریو خوش» اهدا شد، ادعا کرده‌اند که آنها دانشمند آمریکایی و برنده جایزه نوبل که لقب پدر انقلاب سبز در کشاورزی، به او داده شده، موجبات تغذیه صدها میلیون گرسنه در سراسر جهان را فراهم آورده است.

در حالی که بورلاگ در سال 1986 دفتر «بنیاد جایزه جهانی غذا» را با تأمین مالی مستقیم راکفلر در «ایالت آیوا» دایر کرد که هر سال جایزه‌ای 250 هزار دلاری را به فرد برجسته برنامه‌های راکفلر اهدا می‌کند. این نهاد خصوصی، موقوفه راکفلر و یکی از کانونهای اصلی پیگیریهای راکفلرها در زمینه ژنتیک گیاهی در سراسر جهان است. مسئول بنیاد جایزه جهانی غذا «کنت کوئین» ــ عضو شورای امنیت ملی امریکا و رفیق پنجاه ساله هنری کیسینجر[7] ــ است.[8]

روح الله رفیعی یکی از مستندسازان نام آشنای کشورمان است که امسال با مستندی درباره تراریخته به جشنواره عمار آمده. وی هم اکنون در حال تولید مستندی درباره ریشه‌های تحریم می‌باشد.

سومین مدال نیز خردادماه سال گذشته به‌دست محمود حجتی بر سینه «ون مونتاگو» نقش بست. او نیز در کنار «نورمن بورلاگ» و «گوریو خوش» در حال فعالیت در بنیاد راکفلر است.

در ایران تولید انبوه محصولات کشاورزی در مجلس دهم به ریاست علی لاریجانی در برنامه ششم توسعه به تصویب نمایندگان رسید که به حضور افرادی که با شرکت‌های بزرگ وابسته به صهیونیست‌ها ارتباط دارند، در دولت دوازدهم همچون عیسی کلانتری و قره یاضی باعث شده است که در کشور ما محصولات تراریخته دیگر به عنوان یک تهدید جدی عنوان نگردد و باندهای مافیایی پست صحنه تراریخته تلاش کنند. /882/ی702/س

 علی اصغر سیاحت هویدا

[1] زرسالاران یهودی و پارسی، عبدالله شهبازی، ج اول، ص 188

[2] جایگاه سازی (نبردی در ذهن)، ال ریس و جک تراوت، مترجم ترانه قطب، ص 148

[3] سیاحت غرب، شماره 71، کشاورزی صنعتی در بحران، ص 118

[4] http://jscenter.ir/jewish-and-science/jews-and-hygiene/2150/، همچنین برای دیدن مستنداتی که پیرامون جنایات شرکت مونسانتو و خاندان یهودی آن به آدرس http://www.rense.com/general76/ssje.htm مراجعه نمایید.

[5] روابط سیاسی و اقتصادی ایران در دوره صفویه، انتشارات سمت، ص 89

[6] کتاب زرسالاران یهودی و پارسی، ج اول، عبدالله شهبازی، ص 254

[7] ویکی‌پدیا هنری کیسینجر را یک یهودی متولد آلمان معرفی‌ می‌کند:

Kissinger was born Heinz Alfred Kissinger in Fürth, Bavaria, Germany, in 1923 during the Weimar Republic, to a family of German Jews.

[8] https://www.tasnimnews.com/fa/news/1395/11/04/1293049/